Bakara Suresi, Kur'an-ı Kerim'in en uzun suresi olup toplamda 286 ayetten oluşmaktadır. Medine döneminde hicretten hemen sonra indirilmeye başlanmış ve yazımı yaklaşık on yıl süren bir süreçte tamamlanmıştır. Hacim itibariyle Kur'an'ın yaklaşık 1/12'sini teşkil eder.

Bakara Suresi, Kur'an'ın ayrıntılı bir özeti niteliğindedir. Surede, çeşitli dini, sosyal, ahlaki ve hukuki konular ele alınmakta olup, insanlara yol gösterici öğütler verilmektedir. Ayrıca surede, iman esasları, ibadetler ve ahiret hayatı gibi temel İslami konular da işlenmektedir. Bakara Suresi'nin bazı önemli ayetleri şunlardır:

Bakara Suresi'nin 102. ayeti, Babil, Sümer mitolojileriyle Tevrat ve Avesta gibi dini kaynaklarda birbirine yakın telaffuzlarla anılan Harut ve Marut kıssası ile ilgilidir. Mitolojide tanrı (Marduk) veya tanrısal varlıklar olarak anlatılan Harut ve Marut, Yahudi ve Hristiyan kaynaklarında Babil'in "düşmüş melekleri" olarak geçmektedir. Kur'an'da ise insanlara sihir öğreten iki melek olarak zikredilmektedir.

Bakara Suresi, İslam dünyasında büyük bir öneme sahiptir. Namazlarda okunan en uzun surelerden biri olan Bakara Suresi, Müslümanlar tarafından sıkça okunur ve ezberlenir. Ayrıca, surede yer alan Ayet el-Kürsi, birçok Müslüman tarafından koruyucu bir dua olarak kabul edilir ve sıkça okunur.